Ne zaman başvuru yaptığımı hatırlamadığım kadar eskiden başvuru yapılmış yerden geri dönüş alınır. Aslında bu alanı hiç istemiyorumdur ama tecrübemin olduğu tek alandır da aynı zamanda. “Boş durmaktan iyidir” felsefesiyle görüşmeye gidilir. Yer o kadar uzaktadır ki yolda hayatın anlamını sorgulayacak vakit bile bulunur.
Yetkiliyle görüşülür, sonra patronla tanışılır. Tam vücudumda “artık kalkma” hareketliliği baş gösterirken patron “Elif hanım işiniz var mıydı bugün? Vaktiniz uygunsa bir şeyler daha sormak istiyorum sizi yakından tanımak adına” “peki“ denir, vücut tekrar stabil hale getirilir, çay tazelenir…
-Elif Hanım yanlış anlamayın ama başörtüsü konusunda ne yapmayı düşünüyorsunuz?
-Nasıl yani? Siz beni aradığınızda bu mevzunun benim için önemli olduğunu, sizin için bir problem teşkil etmiyorsa görüşmeye geleceğimi söylemiştim. Kabul ettiğiniz için geldim.
-Anlıyorum. Sizinle ben görüşmedim de, ben size başınızı açın diyemem ama açmayın da diyemem, peruk takmayı düşünür müsünüz?
-Hayır.
-Okurken nasıl okudunuz?
-Okurken bu şekilde okuyamadım tabi ki ama, okul bittikten sonra bu konuda taviz vermiyorum kesinlikle.
-Anlıyorum. Bakın ben de inançlı bir insanım ve saygılı bir insanım ama iş sahibi olmak farklı oluyor, buraya da çok farklı türden insanlar geliyor. Ama inanın inançlı ve saygılı bir insanım ve şu an tuhaf bir haldeyim sizinle bu mevzuya girdiğim için.
-İş sahibi olmayı anlamaya çalışabilirim ama inançlıyım ve saygılıyım diyen insanların destek olması gerekiyor, sadece söylemde olması yeterli bir saygı duyuş değil bana göre, onu saygı duymayanlar da yapıyor zaten. Bu durumla ilk kez karşılaşmıyorum, isterseniz başlamayalım, bu şekilde kabul etmem çünkü.
-Beni hassas noktamdan vurdunuz, ama bu dik duruşunuz hoşuma gitti, tamam ya kim ne derse desin önemli değil. Demin tanıştığınızın dışında bir ortağımız daha var dışarıdan, o dindar biri, sizi geri çevirdiğimi söyleyemem zaten ona. Burada daha önce de başörtülü biri çalıştı, o hemen kabul etti başını açtı, ama 2 ay sonra anlaştığımızın 2 katını istedi, böyle şeyler de var yani, insanları dışına göre değerlendirmemek lazım. Benim için zaten kesinlikle problem değil de…
...
...
...
...
...
...
-Peki bir cemaatle bağlantınız var mı?
-Neden sorduğunuzu anlayamadım?
-Sizi daha yakından tanımaya çalışıyorum, Açık konuşayım ben nurculardan nefret ederim, o yüzden sordum. Hiç anlaşamam onlarla, ortağım da nurcu zaten onla da anlaşamıyorum.
-Hangi konularda anlaşamıyorsunuz?
-Hiçbir konuda anlaşamıyorum. Ben Ankara’da okudum onlarda şunları bunları gördüm, şöyle böyle oldu. Bakın ben insanları –ci,cu ekleriyle yaftalayacak kadar biliçsiz bir insan değilim ama onlardan nefret ediyorum.
-Benim de gördüğüm yanlışlar olmuştur ama bunlar kişilere özgüdür, bütün cemaati kapsamaz. Ben mesela bir yerden olumlu şeyleri alırım sadece, bana faydalı olan kısmını alırım.
-Nurcusunuz yani bağlantınız var?
-Dediğim gibi bana uygun olanları alırım ben.
-Ben bir şeyleri kendi içimde yaşamayı seviyorum, Konuşurken “Allah, İnşaallah” demiyorum diye beni direkt “kafir, kurtarılması gereken bir varlık” olarak görüp tebliğe başlıyorlar, ben de bundan nefret ediyorum.
- :) Anlıyorum.
...
...
Böyle sürüp giden bir iş görüşmesi... Yolun uzaklığından dolayı ailemin onay vermemesi ve benim de ailemle mücadeleye değecek bir iş olarak görmemem sebebiyle beyefendiyle olan muhabbetimiz tek seferle sonlanmış oldu. Fotoğraf Fırat Nehri, Malatya'dan...
